Babam...Canim babam...
Sirtimi hic korkmadan dayadigim,
Dag gibi babam.
Kücükken nasil sokulurdum kucagina, "baba bana masal anlat" derdim,
Sen bana her defasinda agacin dalina konan o kusu anlatirdin...
Defalarca dinler hic bikmazdim...
Ne cok maceralar yasardi o kus...
Her gece yatarken baska bir keyif verirdi o masali senin sesinden dinlemek,
Hic bikmazdim dinlemekten, hic bikmazdin anlatmaktan.
Yillarca hep sirtimi dayadim sana,
"Oku kizim", dedin "arkandayim",
"Yolun sonuna dek yanindayim",
Hep hissettim destegini, hep tutundum dallarina, hic biri elimde kalmadi...
Hic bir zaman güvenim bosa cikmadi...
Ne cok zaman gecti o günlerin üzerinden,
Ne hizli akti gitti hayat avuclarimizdan.
Simdi sen koca bir cinar, hala dimdik dururken arkamda,
Sana dair ne varsa paylasmak isterken,
Yillarin yorgunlugu ile su kalbim yalnizca senin yoklugunu yasamaktan korkmakta...
Sensiz birakmamasi icin her gün dualar ederken alemlerin Rab´bine,
Icimde tutmakta zorlandigim gizli hüzün bas kaldirmakta,
Ve her animsadigimda seni ve muhtemel yoklugunu
Gözlerim bu gönül feryadina eslik etmekte...
Hakim olamadigim gözyaslarim artik icime akmaktan yorulmuscasina
Derdini disa vurmakta ve yanaklarimdan birer birer süzülmekte...
Babam...
Resim Kaynak
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder