Her kirici söz kalbe cakilan bir civi gibidir. Civiler cogalir ve artik kalpte civi cakilacak yer kalmaz. Bir zaman sonra kalp kiran kisi hatasini anlar ve caktigi civileri cikarmak ister. Uzun ugraslar sonucu civileri yerinden söker belki ama geri dönüp baktiginda hic hesaplamadigi bir manzara ile karsilasir:
Kalpte civi kalmamistir fakat civiler söküldügü yerde izlerini birakmistir...
HYATTA BAZEN İNSANLARI KIRMAMAK İÇİN ÇOK ÇABA SARFEDİYOSUN VE BAZEN KENDİNDEN BİLE ÖDÜN VERİYOSUN ÇARE NEDİR BAZEN BENDE BİLMİYORUM.. Herzaman alttan almak kalp kırmamak mı yoksa gerktigi gibi davranmak mı... Sevgiler.. NUR KILIÇ www.goznurumuz.blogspot.com
YanıtlaSil